Η πεντάμορφη και το τέρας

 

 

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦH KΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ

ΝΕΩΡΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1997 ΕΩΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1997

Οι συντελεστές
Διασκευή : Κατερίνα Γεωργίου
Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια : Λεωνίδας  Μανωλικάκης
Χορογραφία : Σοφία Φαλιέρου
Σκηνικά : Λεωνίδας Μανωλικάκης
Κοστούμια : Αγγελική Καραμούτσου
Κοσμήματα : Αναστάσιος Αντωνίου
Επιπλα : Νέο Κατοικείν
Κατασκευή Μάσκας : Αναστασία Πετράκη
Κομμώσεις : Ρούλα Μουντάκη
Μακιγιάζ : Βούλα Φιωτάκη
Φωτισμός – ήχος : SOUND PROJECT
Πρόγραμμα – αφίσα : Λευτέρης Τσατσαρώνης
Φωτογραφία : Στράτος Μπραουδάκης
Κατασκευή σκηνικών : Γιώργος Τσιγάρας
Ρύθμιση φωτισμού : Γιώτα Σαμιώτη
Ρύθμιση ήχου : Φρίξος Ανδριώτης
Κατασκευή κοστουμιών : Ατελιέ ANGELIS

Παίζουν με την σειρά που εμφανίζονται
Πατέρας : Βαγγέλης Κατάκης
Αλις (Πεντάμορφη) : Νίκη Σχοινοπλοκάκη
Νένα : Σοφία Μιχάκη
Ελεν : Ελένη Δουρουντάκη
Ελίζα : Ευαγγελία Νικάκη
Η Σκέψη : Σοφία Φαλιέρου
Γκαστόν : Γιώργος Γαυγιωτάκης
Τέρας : Λεωνίδας Μανωλικάκης

(Στο τέλος της σελίδας μπορείτε να δείτε όλη την παράσταση)

Οι ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ για το έργο

Επιλέξαμε μια από τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης για την πρώτη μας επίσημη εμφάνιση στο Χανιώτικο κοινό .
Τρεις μήνες κράτησε η διασκευή και η συγγραφή . Η Κατερίνα Γεωργίου δημιούργησε ένα έργο βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής . Γεμάτη ευαισθησίες και ανησυχίες βάδισε στους δρόμους του παραμυθιού .
 Στόχος είναι να διδάξουμε στα παιδιά την αγάπη που γεννιέται πέρα από τις προκαταλήψεις και την επιφάνεια .
Μια αγάπη που βασίζεται στην ομορφιά της ψυχής και όχι στα εξωτερικά χαρίσματα που χάνονται στο χρόνο .
 Γιατί ο χρόνος είναι σκληρός και στο πέρασμά του κάθε τι ψεύτικο αλλοιώνεται αφήνοντας μας μόνους να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια ή το ψέμα της ζωής μας .
Η εποχή μας που στηρίζεται στην εκκεντρικότητα και στο επιτήδεια στημένο , στο βόλεμα και στην καθυπόταξη όλων των ευγενικών συναισθημάτων ως αδυναμία ,
εποχής της μοναξιάς και της κρίσης των αξιών , ίσως έχει περισσότερη ανάγκη απόκάθε άλλη προηγούμενη , το όνειρο και την αλήθεια στις σχέσεις μας .
Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας να ψάχνουν πέρα από αυτό που τους προσφέρεται εύκολα και που σκοπό έχει να ικανοποιήσει τις προσωρινές ανάγκες τους και όχι τον βαθύτερο εαυτό τους .

Για την πραγματοποίηση αυτής της παράστασης βοήθησαν και οφείλουμε να ευχαριστήσουμε το ΔΗΜΟ ΧΑΝΙΩΝ , την ΔΗΠΕΧ , την ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ , το εργαστήρι ΚΙΝΗΣΗ – ΕΚΦΡΑΣΗ - ΡΥΘΜΟΣ της Εφης Καλούτση ,
καθώς και τους:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ δημοσιογράφο - που έδωσε το όνομα στην εταιρεία και μας στήριζει κάθε στιγμή
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΝΙΚΑΚΗ δικηγόρο – για την νομική υποστήριξη
ΙΩΑΝΝΑ ΔΟΥΡΟΥΝΤΑΚΗ λογίστρια – για τα απαραίτητα λογιστικά…

Απόσπασμα  από  το  δισέλιδο  άρθρο  της  Ευδοκίας  Σκορδαλά - Κακατσάκη  που  δημοσιεύτηκε  στην  εφημερίδα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ  ΝΕΑ  στις  5  Νοεμβρίου  1997

"... Τα  φώτα  της  αίθουσας  σβήνουν . Μια  μελωδία  υπέροχη  πλημμυρίζει  το  χώρο . Παίζει  με  το  σκοτάδι,  αντανακλά  στους  πέτρινους  τοίχους , χαϊδεύει  τα  αυτιά , τρυπώνει  ίσα  στην  ψυχή .Ψηλά  από  τους  προβολείς  ξεπηδά  ένα  φως  αδέσμευτο , που  φωτίζει  τη  σκηνή , παίζει  με  τα  μάτια , τα  πρόσωπα, τα  κοστούμια  των  ηθοποιών  και  κυνηγιέται  με  το  σκοτάδι .
Η  υπόθεση  του  παραμυθιού  απλά  και  με  γοργούς  ρυθμούς  ξετυλίγεται  μπροστά  μου . Οι  ηθοποιοί  ζωντανεύουν  με  επιτυχία  τους  ήρωες του  αγαπημένου  παραμυθιού ...."
"...Τα  φώτα  ανάβουν , οι  ηθοποιοί  χαιρετούν  και  χαμογελούν .Οι  θεατές  σηκώνονται  και  χειροκροτούν  εγκάρδια .Είναι  γιατί  ταξίδεψαν  μέσα  στο  μαγικό  κόσμο  του  παραμυθιού . Είναι  γιατί  ανακάλυψαν  οι  πιο  μεγάλοι  στην  πιο  μοναχική  γωνιά  της  ψυχής  τους  το  παιδί . Είναι  γιατί  κατάλαβαν  κάτι  απλό : Πως  μόνο  με  την  καρδιά  βλέπεις  καλά . Η  ουσία  δε  φαίνεται  με  τα  μάτια , όπως  λέει  ο  Σαιντ  Εξυπερύ..."
"...Κοιτάζω  καλά  τούτα  τα  παιδιά  μέσα  στους  ήχους  της  μουσικής  και  τον  απόηχο  των  χειροκροτημάτων , δίχως  τα  κοστούμια  και  τα  βαψίματα . Χαρούμενα  κι  ανοιχτόκαρδα  άφησαν  από  τη  μια  στιγμή στην  άλλη  τον  θεατρίνο  πάνω  στο  σανίδι . Φεύγοντας  ευχήθηκα  μέσα  από  την  καρδιά  μου  νάναι  πάντα  έτσι : Αληθινοί   πάνω  στην  σκηνή  και  μέσα  στην  καρδιά  τους ."

Απόσπασμα  από  το  άρθρο  της  Μαρίνας  Μανδακάκη  που  δημοσιεύτηκε  στην  εφημερίδα  ΓΝΩΜΗ  στις  5  Νοεμβρίου  1997

"Ελάτε  να  ταξιδέψουμε  μέσα   από  τα  νέφη  του  ονείρου  και  της  φαντασίας  στη  χώρα  του  παραμυθιού  και  θα  συναντήσετε  την  Πεντάμορφη  και  το  Τέρας . Με  αυτή  την  ονειρική  παρότρυνση  των  Ιχνηλατών  Ψυχής  από  τη  μία , αλλά  και  την  έλξη  που  εκπέμπει  το  παραμύθι  που  μέσα  του  ταξίδεψαν  χιλιάδες  παιδιά  σε  όλο  τον  κόσμο  από  την  άλλη , οδηγηθήκαμε  στα  Νεώρια . Μια  παρέα  νέων  ανθρώπων , με  επικεφαλής  τον  Λεωνίδα  Μανωλικάκη , σκηνοθέτη - ηθοποιό  και  συνεργάτη  της ΕΡΑ  ΧΑΝΙΩΝ  , μια  χούφτα  άνθρωποι  που  μοιράζονται  το  ίδιο  όνειρο : Όχι  μόνο  να  γευθούν  αλλά  και  να  μοιραστούν  απλόχερα  τον  πλούτο  και  την  απαράμιλλη  ομορφιά , σε  μία  παράσταση  που  στήθηκε  με  ιδιαίτερο  κόπο . Κυριακή  βράδυ , στο  μυστικιστικό  και  επιβλητικό  χώρο  των  Νεωρίων .
Οι  πρώτοι  ήχοι  πλημμυρίζουν  την  αίθουσα , η  αυλαία σηκώνεται , το  εντυπωσιακό  σκηνικό  αποκαλύπτεται . Είναι  η  ώρα  των  πρώτων  επιφωνημάτων  που  βγαίνουν  αβίαστα  από  τα  χείλη  των  θεατών , που  αντικρίζουν  τον  ειδικά  για  το  ανέβασμα  και  τη  σωστή  απόδοση  του  έργου  διαμορφωμένο  χώρο . Το  όμορφο  και  το  άσχημο . Η  αποκάλυψη  της  σχετικότητας  και  της  διάκρισης στην  ουσία  των  πραγμάτων . Η  Πεντάμορφη - Νίκη  Σχοινοπλοκάκη  και  το  Τέρας - Λεωνίδας  Μανωλικάκης  άψογα  δεμένοι  στην  παράσταση  αλλά  και  στην  ζωή , στέλνουν  τα  πολλά  μηνύματα  της  στο  κοινό .  Μηνύματα  που  αφορούν  την  υπέρβαση  από  το  φθαρτό  στην  αληθινή  αγάπη  που  γεννιέται  μέσα  από  τα  μάτια  και  την  πραγματικότητα  της  ψυχής ..."

Απόσπασμα  από  το  άρθρο  της  Μαρίνας  Μανδακάκη  που  δημοσιεύτηκε  στην  εφημερίδα  ΓΝΩΜΗ  στις  11  Νοεμβρίου  1997

"...Δεν  υπάρχει  ασχήμια  στα  χαρακτηριστικά  της  υλικής  υπόστασης .Είναι  ο  φόβος  της  απόρριψης  που  μας  παραμορφώνει .Είναι  η  ανασφάλεια  που  μας  οδηγεί  στην  επιθετικότητα .Αυτό  μας  μετέδωσαν με  άψογη  ηθοποιία   η  Πεντάμορφη  και  το  Τέρας  σε  μια  παράσταση  πανάκριβη (ας  το  πούμε  εδώ)  για  τα  Χανιώτικα  θεατρικά  δεδομένα . Και  κατέληξε  στο  ότι  ανάγκη  του  να  αγαπήσουμε  και  να  αγαπηθούμε  ξορκίζει  την  αυτοαπομόνωση , την  δυστυχία  και  όποια  τοίχοι  υψώνονται ..."

Απόσπασμα  από  το  άρθρο  του  Βασίλη  Χαρωνίτη  που  δημοσιεύτηκε  στην  εφημερίδα  ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ  ΝΕΑ  στις  15  Νοεμβρίου  1997

"Δεν  ξέρω  στ'  αλήθεια  αν  ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ  ήσαν  ο  Λεωνίδας  Μανωλικάκης  με  την  παρέα του  που  ζωντάνευαν  στα  Νεώρια  την  ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΤΕΡΑΣ  ή  μήπως  ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ  ήσαν  τα  πολλά - πολλά  παιδιά  κι   εμείς  οι   μεγάλοι  που , παρακολουθώντας  τα  δρώμενα  στη  σκηνή , ψάχναμε  μέσα  μας  αναζητώντας  την  ομορφιά , τα  όνειρα , την  αλήθεια . Γεγονός  πάντως  είναι  ότι  από  τη  στιγμή  που  χαμήλωσαν  τα  φώτα  και η  μουσική  συνόδευσε  την  εμφάνιση  των  ηθοποιών  στη  σκηνή  ίσαμε  το  τέλος  της  παράστασης , όλοι  μας ζήσαμε  ένα  παραμύθι , αφήσαμε  την  καρδιά  μας  να  πορευτεί  μέσα  στα  όνειρα  και  λαχταρήσαμε  κάθε  φορά  που  η  ομορφιά  πονούσε ...."
"...Πιστεύοντας  αυτό  που  γράφουν  στο  πρόγραμμα  οι  ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ   ότι  μέσα  από  το  θέατρο  ταξιδεύουμε  στα  αχαρτογράφητα  νησιά  του  μυαλού , της  ύπαρξης  και  της  ψυχής , κάνω  την  πρόταση  ο  Λεωνίδας  Μανωλικάκης  να  αναλάβει  τη  δημιουργία  μιας   μόνιμης  παιδικής  σκηνής  στα  Χανιά ..."

Η Παράσταση