Λόγια, κρίσεις και απόψεις


Λόγια, κρίσεις και απόψεις που αφορούν το πρόσωπό μου οδήγησαν τη σκέψη μου στα παρακάτω αδιαπραγμάτευτα προσωπικά μου συμπεράσματα:

«Πάντα ήμουν, είμαι και θα είμαι ενεργό μέλος της κοινωνίας.

Πάντα πρόσφερα, προσφέρω και θα προσφέρω όσο μπορώ, ότι μπορώ και όπως μπορώ στον πολιτισμό, ως Λεωνίδας Μανωλικάκης, ηθοποιός – σκηνοθέτης, τηρώντας πιστά την υπόσχεση που έχω δώσει πρώτα απ΄ όλα στον εαυτό μου από το 1983 μέχρι σήμερα. 

Πάντα συνεργαζόμουν, συνεργάζομαι και θα συνεργάζομαι με οποιονδήποτε ζητήσει τη συμβολή μου.

Πάντοτε παρείχα και θα εξακολουθήσω να παρέχω εθελοντικά την βοήθεια μου για την υλοποίηση δράσεων μη κερδοσκοπικού και κυρίως φιλανθρωπικού και κοινωνικού χαρακτήρα, εφόσον μπορώ και μου το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου, η αντοχή μου και η υγεία μου.

Είναι δικαίωμά μου, συνταγματικά κατοχυρωμένο, και αποκλειστικά και μόνο δική μου απόφαση για το πώς θα χρησιμοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου και κανείς μπορεί να με υποχρεώσει, αλλά ούτε έχει και το δικαίωμα να μου απαγορεύσει ή να μου επιβάλλει τον τρόπο που θα διαχειρίζομαι το χρόνο αυτό.

Ο καθένας χαράζει τη δική του διαδρομή και γράφει τη δική του ιστορία. Το αν αυτή η διαδρομή είναι ωφέλιμη και έχει προσφέρει στον τόπο, αυτό θα το κρίνει η ίδια η κοινωνία. 
Προς το συμφέρον και μόνο λοιπόν της κοινωνίας ας περιοριστούν τα λόγια, οι κρίσεις και οι απόψεις και σας φροντίσει ο καθένας, όπου και αν βρίσκεται, να προσφέρει την ενέργειά του, την καλή του σκέψη και το ταλέντο του ώστε η παρουσία του να έχει αξία στα δρώμενα της πόλης μας μέσα από τη δουλειά του και την αξία του. Ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, αλλά κατακτιέται.
Και τέλος, πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό, ότι ο πολιτισμός δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε σύνορα.»