Πώς να πεις αντίο σε ένα άγγελο (για το Φίλιππο)

Υπάρχουν στιγμές που η μοίρα έρχεται κοντά σου, δίπλα σου.  

Σε κοιτά κατάματα με τα μεγάλα άψυχα μάτια της.  

Το βλέμμα της σε διαπερνά, μπαίνει βαθιά μέσα σου.  

Σου παγώνει την καρδιά.  

Κάτι σου ψιθυρίζει κι εσύ σκύβεις το κεφάλι στη μάνα γη, τη ζωοδότρα.  Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι αδύναμα και οι πράξεις ανήμπορες  Υπάρχουν στιγμές που τα μάτια κλείνουν και ταξιδεύουν.  

Ένα  ταξίδι  στα  βαθύτερα  μονοπάτια  της  ψυχής. 

Εκεί  που  ο  άνθρωπος  δοκιμάζεται . 

Ταξιδεύεις , δημιουργείς , πλάθεις  όνειρα  που  γκρεμίζονται από  την παγωμένη  ανάσα  του  ανέμου . 

Ορθώνεις τα μάτια.  

Κοιτάς τον ουράνιο θόλο.  

Μια σιωπή. 

Μια προσευχή. 

Αφουγκράζεσαι τον άνεμο, που φέρνει χαρμόσυνα τραγούδια για κείνον που έρχεται...  

Ένας πόνος.  

Ένα δάκρυ.  

Μια αγκαλιά.  

Ένα φιλί .  

Μια ευχή.  

Ένα φτερούγισμα.  

Ένα ταξίδι. 

Πώς να πεις αντίο σε ένα άγγελο. 

Μα  η  μνήμη , ως ακούραστη  σύντροφος , θα γίνει πηγή  δύναμης , πύρινο λευκό  σπαθί  στις  άδικες  στιγμές.   

Θα γίνει  θέληση,  σύμμαχος  και συνδημιουργός. 

Θα αφήσει πίσω, στους  λησμονημένους  τόπους το  σκοτάδι  της  νύχτας  και  το παγωμένο  άγγιγμα  της  μοίρας. 

Γιατί δε λες ποτέ αντίο σε ένα άγγελο.