Αποχαιρετισμός σε ένα φίλο






Με ένα τραγούδι αποχαιρετίσαμε τον αγαπημένο μας φίλο. Αμίλητοι στεκόμασταν εκεί και σιγοτραγουδούσαμε, έχοντας στο μυαλό μας τον Αντώνη. Άλλοι έσκυβαν να δουν, άλλοι κρατήσαμε κλειστά τα μάτια φέρνοντας στο μυαλό μας θύμησες μακρινές. Πήραμε το δρόμο του γυρισμού, μ’ ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό μας. Σε εκείνο το δρόμο τον πολυσύχναστο μα και τον τόσο άδειο, περπατούσαμε με σκυμμένο το κεφάλι. Αφουγκραζόμουν τις φωνές και το ανέμελο παιχνίδι των παιδιών στο διπλανό σχολείο και έφερνα στη μνήμη μου εκείνη τη φωτογραφία, που στεκόμασταν δίπλα δίπλα στη σκάλα του δικού μας σχολείου. Από τη μια πλευρά του δρόμου, ψυχές που ετοιμάζονται για το θαύμα της ζωής θυμίζοντας μας ότι η ζωή συνεχίζεται και από την άλλη … Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Ένα παιχνίδι, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ κι ένα κουδούνι που σημαίνει το τέλος του διαλείμματος…. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου φίλε και καλή αντάμωση…