Το ευλογημένο δέντρο

Ας κάνουμε την υπόθεση ότι κάπου υπάρχει ένα λιβάδι με δέντρα. 

Σε εκείνο το λιβάδι όλα τα δέντρα είναι ξερά… και ένα μόνο καρποφορεί. 

Τότε όλοι το καμαρώνουν και τρέχουν να πάρουν και να γευτούν τους καρπούς του. 

Όμως αλίμονο. 

Μόνο λίγοι μπορούν, γιατί το δέντρο είναι ένα και μοναδικό και οι άνθρωποι πολλοί.

Ο καλός αγρότης φροντίζει αυτό το δέντρο, το αγαπά και το προστατεύει. 

Το ποτίζει, το κλαδεύει, απομακρύνει τα παράσιτα και τα ζιζάνια.

Ξεριζώνει τα ξερά δέντρα στο υπόλοιπο λιβάδι και στη θέση τους φυτεύει άλλα, από τον καρπό του «ευλογημένου δέντρου», με την ελπίδα να φυτρώσουν κι άλλα σαν αυτό κι έτσι ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να ωφεληθούν από τους πολύτιμους καρπούς.

Ο κακός αγρότης ξεριζώνει όλα τα δέντρα. Και τα ξερά και το μοναδικό που καρποφορεί, και στη θέση τους φυτεύει γκαζόν για να κάνει εντύπωση…

Τότε κάποιοι, που επίσης έχουν γκαζόν, τον θαυμάζουν και τον χειροκροτούν και κάποιοι άλλοι αναπολούν το ευλογημένο δέντρο και αναλογίζονται ότι κανείς πια δεν μπορεί να ωφεληθεί από αυτό.